شعری از هادی خرسندی

غزل تازه ای از سيمين بهبهانی

جان فدای صلح پذيران

بس نسنجيده که گويند :« درين خطـّه ويران

پا به زنجير اسارت چه بر آيد ز اسيران ؟ »

« پا به زنجير اسارت ...» هنر آن است دويدن

ور نه، چالاک دَوَد گوی به ميدان اميران

ای بسا مرد به زندان که چو خورشيد ِ زرافشان

از سر ِ مضحکه خنديده برين معرکه گيران

دور ِ زندان به سر آمد به سرافرازی و رادي

قفسی بود که بشکست به سرپنجهء شيران

بند از پای گسستند به دندان ، نه به خنجر

نکته اين است و نويسند به تاريخ دبيران.

ای جوان ! قول ِ رجز خوان نفريبد به گزافت

جنگ را ساخته خواهند خِرَد باخته پيران

ميوه را چيده و بلعيده و با « حق مسلّم »

« هسته » دارند طلب خيل وکيلان و وزيران !

جنگجو عربده جويی ست به تلبيس مُلبّس

جان فدای دل چون آينهء صلح پذيران

بس کنم قصه که سبزای چمن سرخ شد از گل

ننگ باشد که ز خون لکه شود دامن ايران

تقديم به همه عاشقان

جلوگیری از خروج یک خبرنگار از ایران

پرناز (نازی) عظیما، مشابه وضعیت کنونی را در بهار سال ۲۰۰۶ میلادی داشته و در آن سال هم، در زمان ورود به ایران، مقامات ایرانی گذرنامه وی را ضبط کردند و به مدت چند هفته و پیش از آن که گذرنامه را به وی برگردانند، اجازه ندادند که این روزنامه نگار از ایران خارج شود.

آسيد قلی خان: خانم جان مگه آزار داشتی دوباره رفتی. يه بار جستی ملخک ، دو بار .... بابا آخه چرا نمی خواين قبول کنيد که با يک حکومت غير قابل اصلاح طرفيد