برای رامین جهانبگلو

مدت سه هفته از بازداشت رامین جهانبگلو، اندیشمند و پژوهشگر برجسته ایرانی می‌گذرد و ظاهرا "جرم" او جاسوسی است. این واهی‌ترین اتهامی است، که می‌توان به یک فرد اهل اندیشه و نظر نسبت داد ولی ظاهرا حاکمین دیکتاتور و اقتدارگرای ایران از این که فردی را بنظر خود بی‌اعتبار کنند باکی ندارند. اما آنان نمی‌دانند، که با زدن اینگونه اتهام‌ها اتفاقا آن فرد را نزد جامعه و مردم از اعتباری بیش از پیش برخوردار می‌کنند. اگر پیش از بازداشت این یا آن روشنفکر و پژوهشگر و فیلسوف و نویسنده و روزنامه‌نگار؛ بدلیل سانسور حاکم بر روزنامه‌ها و دیگر رسانه‌ها در ایران، این یا آن روشنفکر از شهرت محدود و کم یا کمتری برخوردار است ، با بازداشت چنین کسانی اتفاقا محبوبیت این یا آن فرد بازداشت شده نزد مردم و دیگر روشنفکران بیشتر شده و همین امر گواه آنست، که رژیم جمهوری اسلامی از هیچ محبوبیتی در مردم برخوردار نیست و هر تمهیدی که می‌اندیشد و به اجرا در می‌آورد به ضد خود یعنی به ضد آن تمهید تبدیل می‌شود. اگر روزی رژیم می‌توانست میرعلایی و سعیدی سیرجانی و تفضلی و مختاری و پوینده را بکشد و تازه پس از آن منتظر واکنش مردم و دیگر روشنفکران در داخل و خارج کشور باشد، اینک دیگر رژیم از چنین امکانی برخوردار نیست و بدلیل هزینه‌های بالای داخلی و خارجی، که می‌بایست برای چنین قتل‌های سیاسی در سطح ملی و بین‌المللی بپردازد، دیگر حتی نمی‌تواند روزنامه نگار شجاع و رک‌گویی مانند اکبر گنجی را بیش از این در زندان نگاه بدارد و ناچار است او را آزاد کند. و چنین است که رامین جهانبگلو را که تنها یک فیلسوف و روشنفکر ارزشمند ایرانی است به جرم جاسوسی دستگیر می‌کند. اما این اتهام بیش از آن که جدی باشد، یک شوخی مسخره و دردناک است و من در این مقاله کوشش می‌کنم دلایل اصلی بازداشت رامین جهانبگلو را بکاوم.